Niemandsland ?

Mijn liefste,

Heb jij het ook zo koud in deze dagen van pure kilte? Of kan jij je verwarmen aan die vele mooie momenten die nu voorgoed tot “vroeger” behoren? En droog jij ook je tranen met flarden van het verleden? Of ga jij vooral verder met de glimlach zoals je die vroeger zo onbezonnen kon tevoorschijn toveren?

Zorgen ze in Niemandsland wel goed voor je? Is er wel iemand om je hand vast te houden wanneer het eventjes wat minder gaat? En gaan ze wel met je op stap als je eventjes “gewoon weg” wilt zijn? Vertel alsjeblieft eens over het leven dat je nu leeft. Mogen wij eindelijk geloven dat je goed terecht bent gekomen?

En hoe zit het met je rotsvaste hoop waar je zo aan vasthield? Je heb toch niet toegelaten dat ze die zomaar verbrijzelden tot kleine kiezelsteentjes? Je blijft toch vasthouden aan die ene dag dat alles weer goed komt? Je blijft toch hopen dat de zon altijd voor jou zal schijnen? Je blijft de koude toch trotseren met je warme liefde?

Mijn lief, weet je wel dat ik je ongelooflijk mis?
Mijn lief, weet je wel dat ik je altijd graag zal zien?
Mijn lief, weet je wel dat ik van je hou?

Slagschaduw ...

Over zijn verloren gegane liefde voor Claire en het overlijden van zijn beste vriend Lode schrijft het hoofdpersonage hetvolgende:



"Claire... Hij mist haar niet... Lode wel...
Lode is een gemis dat maar niet overgaat... De herinneringen mogen dan wel verbleken, het gemis vermindert nauwelijk. Hij moest een steeds zwaardere jas aaneen steeds kleiner haakje ophangen..." (Uit "Slagschaduw van D. Van Reybrouck)



En ja... Zo gaat het... Zo gaat het in het leven nu eenmaal...

Liefdevolle echtscheiding!

Deze passage uit mijn cursus Familierecht (deel over echtscheidingen) kon ik jullie echt niet ontzeggen:

"Eén van de krachtlijnen van de hervormde echtscheidingswetgeving is het RECHT op echtscheiding. Het huwelijk evolueert naar een privaat contract, dat ten alle tijde vrij moet kunnen worden ontbonden. Het gaat hier om een sui generis pact dat dag na dag wordt vernieuwd, in functie van de LIEFDE."


Zo kan je dat ook verwoorden natuurlijk...

"Ja ik wil!"

Een mens komt wat tegen bij het doorkruisen van zijn cursus familierecht... De les van vandaag: "Hoe trouw ik?" Wel ziehier... het superromantische (???) stappenplan:

STAP 1: De voorlezing van de excerpten uit het primaire huwelijksstelsel ofte de voorlezing van de artikelen 212 - 224 van het Burgerlijk Wetboek
--> Dus dat dikke geval zou mij ook op de dag van mijn huwelijk blijven teisteren! Reden 1 om geen bootje te varen!

STAP 2: Aanname van de verklaring van de echtgenoten - één na één - dat zij elkaar willen aannemen tot echtgenoten. Dit geldt als meest cruciale moment van de plechtigheid.
--> Het fameuze "ja, ik wil"... het zal je maar overkomen dat jouw toekomstige daar beruchte Milquettrekken krijgt en luidkeels roept: NON !

STAP 3: Verklaring in de naam der wet dat beiden door de echt verbonden zijn.
--> Het ziet er hem naar uit dat je vanaf hier niet meer terug kan... No way back... En voor zij die interesse tonen in de huwelijkse plichten: volgens onze Belgische wet zijn "de echtgenoten jegens elkaar tot samenwoning verplicht, zij zijn elkaar getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd". Nice Nice Nice...

STAP 4: Onmiddellijk daarna: het opmaken van de huwelijksakte en de ondertekening door de 2 aldaar aanwezige getuigen.
--> Het huwelijk is voltrokken! Hozee Hozee...

Voor zij die fan zijn van "vervolgverhaaltjes"... de echtscheidingsprocedure komt nog... Nog een paar (?!?) bladzijden geduld!


Tot dra!
Kus!

PS. Over "kus" gesproken... jammer dat de wetgever niets bepaalt over "you may kiss the bride"... We kunnen dat misschien gelijk afschaffen :-)!

"Waarom?"

Waarom
Bestaat
Waarom?

Fluister het,
Vertel het,
Schreeuw het
Me in de
Oren…

Waarom
Bestaat
Waarom?

Geef me
Je hand
En leid
Me door
Het kluwen
Van vragen

Hou me vast,
Wandel met
Mij door de
Doolhof
Van de
Antwoorden

Waarom
Bestaat
Waarom?

Waarom
Staat
Waarom
Tussen
Jou en mij

What's in a choice?

De schamele 24 uren die een dag in zich heeft, bepalen wel degelijk wie je bent, waar je achterstaat en hoe je "morgen" er al dan niet zal uitzien...

Beslis je vandaag, tegen alle verplichtingen in, te kiezen voor de "goede zaak", dan kan je ervan opaan dat je morgen zal opstaan met een zwaar beladen gevoel. Je hart, hoofd, ziel, ja, eigenlijk je hele lijf, zal bevestigen dat je de enige juiste keuze hebt gemaakt... En toch, toch zal je altijd weer denken aan de andere optie, mogelijkheid of wat dan ook... Want... "Kiezen is altijd verliezen..."Vertwijfelend staar ik naar mijn plafond... Beseffende dat ik, in se toch maar een klein meisje, al heel wat keuzes heb moeten maken... Een tweezijdige wereld vraagt nu eenmaal veel van een mens... Maakt men altijd de juiste keuze? Maak ik altijd de juiste keuze?

Wie zal het zeggen? Wie?

Een vriend? Een vriendin? Een voorbijganger? Of ikzelf?

Hoe dan ook: op geregelde tijdstippen kiezen voor iets wat je hart vult en tegelijk zo leeg maakt, voelt naar mijn oordeelsvermogen niet aan als "verliezen"... Dat ik op een schijnbare besluitloze weekenavond kies voor mijn verleden maar de toekomst van anderen, bleek "juist" te zijn... Hoe die ene vriend, vriendin of voorbijganger ook mogen reageren...

Kiezen voor initiatieven die voor anderen het verschil kunnen maken tussen "voor altijd" of "nooit meer" thuiskomen, gaf mij gemoedsrust... én toch weer de vraag: "Waarom heb ik haar moeten afgeven?"

Mama, ik mis je zo...





www.oigo.be

Ik mis, jij mist, hij mist,

Wat is "missen"?

Is het krampachtig vasthouden aan een verleden? Is het drijven op de golven van je verleden? Of is het constant denken aan hoe het had kunnen zijn, zonder ook maar één seconde stil te staan bij wat er ondertussen echt is?

En als je dan "mist"... Kan je dan missen in zulk een mate dat "vandaag" verbleekt bij wat er "gisteren" was? Kan je dan missen in die mate dat "morgen" mijlen ver lijken? Is het mogelijk dat je "het nu" vergeet te leven omdat "het vroeger" nog nazindert in alles... In je gewoontes, in je woorden, ja, zelfs in je ergernissen...

En sta je dan alleen? Of zijn er nog mensen die "missen"? Zijn er nog zielen die even onzichtbaar missen als jijzelf? Zijn er dan nog gedachten die alsmaar afdwalen naar wat was? Zijn er dan nog tranen die moeten gedroogd worden? Misschien wel ja... Waarschijnlijk wel... Hoogstwaarschijnlijk wel...

Kan "gemis" zo aanwezig zijn dat het bijna ondraaglijk wordt?