De Slimste Sara Ter Wereld!

De Vlaamse Televisiesterren !!!

De vtm-telenovelle 'Sara' is de grote winnaar geworden tijdens de eerste nacht van de Vlaamse Televisiesterren. Tijdens de grote show, live uitgezonden op Eén, werd 'Sara' maar liefst drie keer op het podium geroepen. Zowel bij de leden van de Vlaamse Televisieacademie als bij het grote publiek viel 'Sara' bijzonder goed in de smaak.

Televisiekijkend Vlaanderen bekroonde 'Sara' met een televisiester als populairste tv-programma. Maar ook hoofdrolspeelster Veerle Baetens kreeg grote waardering van het Vlaamse publiek. Zij mocht een tweede keer het podium voor de Vlaamse televisiester voor de populairste televisiepersoonlijkheid. Ook de leden van de Vlaamse Televisieacademie bekroonden Veerle Baetens. In de categorie beste acteur of actrice ging zij aan de haal met een derde tv-ster.

Andere grote winnaar werd het Eén-programma 'De Slimste Mens ter Wereld'. De quiz van Woestijnvis ging naar huis met twee beeldjes, één als beste entertainmentprogramma en een tweede voor beste presentator. TV-Visie heeft een ploeg ter plekke, dus je mag zeker een uitgebreid verslag verwachten én bovendien heel wat leuke foto's...

Hier alvast een overzicht van alle winnaars:
Beste Acteur of Actrice: Veerle Baetens ('Sara', vtm)
Beste Presentator of Presentatrice: Erik Van Looy ('De Slimste Mens ter Wereld', Eén)
Beste Fictieprogramma: 'Katarakt' (Eén)
Beste Realityprogramma: 'Terug naar Siberië' (Eén)
Beste Entertainmentprogramma: 'De Slimste Mens ter Wereld' (Eén)
Beste Informatieprogramma: 'De Weg naar Mekka' (Canvas)
Beste nieuwkomer op de Vlaamse televisie: Free Souffriau
Carrièrester 2008 voor een uitzonderlijke bijdrage aan de Vlaamse televisie: Rik De Saedeleer
Populairste Televisieprogramma (publieksprijs): 'Sara' (vtm)
Populairste Televisiepersoonlijkheid (publieksprijs): Veerle Baetens

I don't wanna hurt no more

Were breaking things we can't repair
None of us will take the blame
No nothing can't be done this time
All the memories that we've made
I threw them all away
There's no need to talk it over
Don't let me get you down
Let's just move on I am setting you free

Cause I don't wanna hurt no more
No I don't wanna make you go trough one more rainy day
No I don't wanna hurt no more
Strange enough I always knew I'm taking of today
I don't wanna hurt no more

Darkness shoe left in my soul
Do we know how much we've lost
Will the moon be shining as bright as before
And as I'm singing this song
The tears well up in my eyes
And I will always wonder
Why I will never have
The life I wanted
Now I'm letting it go

Cause I don't wanna hurt no more
No I don't wanna make you go trough one more rainy day
No I don't wanna hurt no more
There's not much more to say
Cause it's to late now I won't hurt no more

Slow I'll wait till morning comes
You made it clear that it has being only pain loving me
Things that we won't do for love I am setting you free

Cause I don't wanna hurt no more
No I don't wanna make you go trough one more rainy day
No I don't wanna hurt no more
Strange enough I always knew
I'm taking of today
I am letting you go

Uit: Who's your Momma?
Van: Anouk

What's in a day? What's in a choice?

De schamele 24 uren die een dag in zich heeft, bepalen wel degelijk wie je bent, waar je achterstaat en hoe je "morgen" er al dan niet zal uitzien...

Beslis je vandaag, tegen alle verplichtingen in, te kiezen voor de "goede zaak", dan kan je ervan opaan dat je morgen zal opstaan met een zwaar beladen gevoel. Je hart, hoofd, ziel, ja, eigenlijk je hele lijf, zal bevestigen dat je de enige juiste keuze hebt gemaakt... En toch, toch zal je altijd weer denken aan de andere optie, mogelijkheid of wat dan ook... Want... "Kiezen is altijd verliezen..."

Vertwijfelend staar ik naar mijn plafond... Beseffende dat ik, in se toch maar een klein meisje, al heel wat keuzes heb moeten maken... Een tweezijdige wereld vraagt nu eenmaal veel van een mens... Maakt men altijd de juiste keuze? Maak ik altijd de juiste keuze?
Wie zal het zeggen? Wie?

Een vriend? Een vriendin? Een voorbijganger? Of ikzelf?

Hoe dan ook: op geregelde tijdstippen kiezen voor iets wat je hart vult en tegelijk zo leeg maakt, voelt naar mijn oordeelsvermogen niet aan als "verliezen"... Dat ik op een schijnbare besluitloze weekenavond kies voor mijn verleden maar de toekomst van anderen, bleek "juist" te zijn... Hoe die ene vriend, vriendin of voorbijganger ook mogen reageren...

Kiezen voor initiatieven die voor anderen het verschil kunnen maken tussen "voor altijd" of "nooit meer" thuiskomen, gaf mij gemoedsrust... én toch weer de vraag: "Waarom heb ik haar moeten afgeven?"

Mama, ik mis je zo...



www.oigo.be

Hugo Claus (1929 - 2008)

ANTWERPEN - In de Bourla in Antwerpen is de afscheidsplechtigheid afgeopen voor Hugo Claus. De peetvader van de Vlaamse letteren stierf op 19 maart. Hij was 78. Tijdens de plechtigheid, die werd bijgewoond door tal van prominenten uit de artistieke en de politieke wereld, nam een aantal intieme vrienden van Claus het woord en werden gedichten voorgelezen.

Hugo Claus stond zaterdag een laatste keer op de bühne, op precies de plaats waar op 19 maart, de dag dat hij uit het leven is gestapt, zijn werk 'De geruchten' werd gespeeld. De eenvoudige kist, met daarop een enkele rode roos, stond opgesteld op een draagbaar van rode rozen op een rood tapijt. Achter de kist hing een levensgroot portret van Claus. De muziek tijdens de plechtigheid, van onder meer Chet Baker en Thelonious Monk, had Claus samen met zijn vrouw Veerle uitgekozen. De sprekers zaten op een rood tapijt op het podium. De kist werd binnengedragen van achter het podium. Claus, die in zijn leven zo veel toneel schreef, leek de acteur die opkwam voor een laatste voorstelling. Acteurs Jan Decleir, Josse De Pauw, Hilde Van Mieghem en Gilda De Bal lazen gedichten voor uit het werk van Claus. Vrienden Piet Piryns, Erwin Mortier, Suzanne Holtzer, Jef Lambrecht en Cees Nooteboom schetsen een beeld van Claus. Uitgever Robert Ammerlaan van De Bezige Bij nam als eerste het woord. Hij had het over de laatste maanden van Claus, en hoe Claus en zijn vrouw de laatste dag nog een vrolijk lied zongen. 'Een paar maanden geleden zei Claus tegen Erwin Mortier dat hij nooit had gedacht dat het hem zo zwaar zou vallen om afscheid te nemen van het leven', wist Ammerlaan.

'Meneer de kardinaal, schaam je'

Erwin Mortier noemde tijdens zijn toespraak Claus 'de meest bevrijdende schrijver die ooit ons pad heeft gekruist'. Hij haalde ook zwaar uit naar kardinaal Danneels. 'Schaam u', was zijn commentaar op Danneels' reactie in het euthanasiedebat naar aanleiding van het overlijden van Claus. 'Het is een bittere ironie dat de man die ons uitsprak als wezens die zich nimmer volkomen kunnen beschaven, postuum nog de les wordt gespeld door lieden waarvoor hij steeds een heilzaam gebrek aan ontzag heeft vertoond: prinsen van allerlei slag, kerkvorsten (...), het slag volk dat hem al van in zijn prilste jaren heeft willen kleineren.' 'Louter en alleen omdat de keuze van zijn levenseinde niet de hunne is, komen ze weer van onder de plaveien gekropen en spuien hun laffe gal. De eigen morele superioriteit celebreren boven het lichaam van een geliefde dode is geen heldendaad. Meneer de kardinaal: schaam je.' Halverwege de bijeenkomst las acteur Jan Decleir, die meermaals met Claus samenwerkte, het gedicht 'De sporen' voor. Ook Josse De Pauw en Gilda De Bal lazen uit het werk van de overleden schrijver. Radiojournalist Jef Lambrecht bracht een grappige toespraak over Claus als parkiet. Cees Nooteboom, vriend van Claus haalde herinneringen op aan de tijd die ze samen doorbrachten. Hij sloot af met de oproep 'Kom maar veel spoken'. Aan het eind van de bijeenkomst kregen de aanwezigen een televisieopname van Claus zelf te zien, die een sonnet voordraagt. Ontroerend was hoe Claus zelfzeker zijn gedicht voorleest, maar daarna onzelfzeker in het rond kijkt. Een van de zeldzame momenten dat zijn bijna aangeboren zelfzekerheid wegviel.

Genodigden uit binnen- en buitenland

Het lichaam van de schrijver werd buitengedragen en daarna klonk muziek van Purcell. De kist werd opgesteld in de hal van de Bourlaschouwburg. Nadat de aanwezige familie er een groet uitbracht, werd de ruimte geopend voor iedereen. In de schouwburg is plaats voor een kleine 900 mensen. Voor de plechtigheid werden een 500-tal genodigden uit binnen- en buitenland verwacht. Onder hen zijn onder meer zijn ex-vrouw Sylvia Kristel, politici zoals burgemeester van Antwerpen Patrick Janssens, Minister-President Kris Peeters en minister van Cultuur Bert Anciaux en collega's als Harry Mulisch, A.F.Th Van Der Heijden, Jules Deelder, Jef Geeraerts en Leo Pleysier. Ook voor het grote publiek was plaats voorzien. De deuren van de Bourlaschouwburg openden om 11 uur. Vanmorgen vroeg stond een honderdtal mensen te wachten voor de afscheidsplechtigheid. Rond 13u30 was de plechtigheid afgelopen. De kist met het stoffelijk overschot van Claus werd opgesteld in de hal van de schouwburg. Daar nemen familie en vrienden afscheid van de schrijver. Vanaf 14.30 uur krijgt ook het grote publiek de kans om een laatste groet te brengen aan Claus.

(Jeroen Overstijns)

http://www.hetvolk.be/GT/Index.aspx?genericID=380&articleID=DMF29032008_001

Het ongrijpbare meisje (Llosa)

Het ongrijpbare meisje

Mario Vargas Llosa

Het ongrijpbare meisje is Mario Vargas Llosa’s eerste echte liefdesroman. Ricardo valt op zijn vijftiende als een blok voor een meisje dat zich Lily noemt. Maar op een dag blijkt dat alles wat ze heeft verteld leugens waren en ze verdwijnt spoorloos.

In de jaren die volgen komt hij haar op de meest onverwachte momenten tegen: als aspirant-guerrillastrijdster, als echtgenote van een Franse diplomaat, als vrouw van een rijke Engelse renpaardenfokker, als minnares van een masochistische Japanse onderwereldfiguur. Iedere keer noemt ze zich anders en heeft ze alle sporen van de vorige episodes volledig gewist. En iedere keer is Ricardo weer als was in haar handen. De roman speelt zich af op een aantal sfeervol beschreven locaties: de romantische jaren vijftig in Lima, de roerige jaren zestig in Parijs, de swingende jaren zeventig in Londen en de jaren tachtig in Tokio en Madrid.Het ongrijpbare meisje is een avontuurlijke, erotische en spannende roman van een van de grootste schrijvers van Latijns-Amerika, en een onvergetelijk portret van een mooie, wufte, onbetrouwbare en uiterst ambitieuze vrouw.

Someone to say hi to (Sarah Bettens)

Omdat 18 worden iets speciaals was, werd er binnen onze SGW-compagnie altijd een "persoonlijk" kado aan de gebruikelijk kadootjes toegevoegd. Sarah kreeg een fotokader, Griet een fotospiegel, ... en ik, ik kreeg het grote "evelynboek" met daarin klasfoto's, roemrijke verhalen, overgetelijke fratsen en als afsluiter een liedje... "Someone to say hi to" van Sarah Bettens...

Vandaag, 3 jaar later, luister ik nog wekelijks naar het liedje... Omdat het een prachtliedje is én om toch maar niet te vergeten hoe het vroeger was...
Dat er in die drie jaar veel (en dan bedoel ik véél) veranderd is, valt moeilijk te geloven... En toch... toch is het zo...

18 worden... Soms lijkt het alsof het gisteren was, soms lijkt het zover weg...

"Ik kan niet meer... "

Open Vld start met euthanasie-offensief

Met liefst vijf wetsvoorstellen over euthanasie gaat Open Vld volle kracht voorwaarts met haar ethisch offensief. Het opvallendste voorstel verplicht ook katholieke ziekenhuizen om euthanasie als mogelijkheid aan te bieden, een liberale eis waar CD&V en Open Vld al tijdens de formatie over botsten.

Na de paasvakantie pakt Open Vld-senator Jean-Jacques De Gucht uit met vijf wetsvoorstellen die de huidige euthanasiewet moeten ondersteunen en uitbreiden. Het heikelste van zijn voorstellen moet de toegang tot euthanasie in alle ziekenhuizen, dus ook de katholieke, mogelijk maken. "Een geneesheer kun je niet verplichten om euthanasie uit te voeren, een instelling kun je wel opleggen om de mogelijkheid te bieden tot euthanasie", verklaart De Gucht. "Het is compleet absurd dat mensen geen euthanasie kunnen plegen omdat ze in een bepaald ziekenhuis liggen."

Concreet zouden er onafhankelijke geneesheren komen in elk ziekenhuis die de patiënten en artsen zouden bijstaan bij euthanasie. Die artsen, die bijgevolg ook in katholieke ziekenhuizen kunnen werken, krijgen een opleiding zodat ze alle pijnpunten omtrent euthanasie kennen. "Ze krijgen een cursus waarin bepaalde situaties worden gesimuleerd, zodat ze emotioneel voorbereid zijn op hun werk", zegt Jean-Jacques De Gucht. "Zo kunnen ze ingeschakeld worden als een informatiebron voor arts én patiënt. Alleen als het echt niet anders kan, grijpen die onafhankelijke artsen in, zodat de patiënt altijd en overal recht kan hebben op euthanasie."

Met zijn wetsvoorstel heropent De Gucht junior een discussie die vader Karel De Gucht al aan de onderhandelingstafel voerde, maar niet kon beslechten. CD&V en cdH eisten toen extra geld voor palliatieve zorg. Daaraan koppelde huidig minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht de voorwaarde dat het regeerakkoord uitdrukkelijk moest vermelden dat in alle ziekenhuizen euthanasie kan worden gepleegd. De onderhandelaars geraakten er echter niet uit, waardoor de ethische thema's onvermeld bleven in het regeerakkoord. De andere wetsvoorstellen van Open Vld hebben betrekking op de wilsbeschikking, euthanasie voor minderjarigen, hulp bij zelfdoding en de verschaffing van middelen voor euthanasie. Toch lijkt een meerderheid voor deze lawine aan liberale wetsvoorstellen vooralsnog niet in de maak. PS en MR willen het debat gerust voeren, maar lijken niet geneigd om ineens overstag te gaan om euthanasie voor minderjarigen of dementerenden goed te keuren. CD&V blijft erbij dat er een herenakkoord bestaat waarin de meerderheidspartijen overeenkwamen om geen ethische voorstellen in te dienen die de meerderheid uit elkaar spelen.


Bron: Tine Peeters http://www.demorgen.be/dm/nl/993/Gezondheid/article/detail/219551/2008/03/26/Open-Vld-start-met-euthanasie-offensief.dhtml

Cancelled!

Wat is er aan de hand? Is er iets ergs? Hoelang gaat dit duren?

Na maanden wachten waren we (familie, vrienden en ikzelf) zoooo blij dat D-Day er eindelijk was: ons Grietje zou naar huis komen... Maar wie de teletekstpagina 380 (VRT) erop na slaat ziet dat de vlucht vanuit Banjul is afgelast... Voor onbepaalde duur...

Nu, volgens de laatste berichtgevingen zou die "onbepaalde duur" welgeteld 24 uur omvatten... Als alles goed gaat, zou ons Afrikaantje dus dinsdag aankomen, omstreeks 8.00 uur...

Laten we hopen... Laten we hopen...

Vrolijk Pasen !!!

Vrolijk Pasen !!!

21 maart 2008...

Een moeder …

Een moeder voelt of het wel veilig is
En doet koud water bij het warme,
Voor alle zekerheid. Ze wikt en weet alles
Lichter gemaakt. In het naveldiepe huis
Van het water is naakt nog nauwelijks lichaam
En dieptevrees niet meer dan de oppervlakte,
Spanning een huid van smeltende lavendelvlokken.
Ze wast, houdt vast, laat niet gaan maar zingt
Tegen waterzucht en pijn. Ze wrijft droog.

Er mag geen verlies zijn
Van warmte, ook al is men koud.
Ze legt weg in de handen van het donker,
Doet de ogen dicht en laat de deur op een kier;
Een hemelsbreed verschil als het licht op de
Gang blijft branden.

Jan Geerts
Een moeder
Uit “Tijdverdriet en andere seizoenen”

Heavensland

And I will never never understand

why you are in

heavensland...

Dixit!

"We zijn nog maar net begonnen. We hebben de afgelopen tien jaar een aanloop genomen, nu staan we voor de mooie taak om van Georgië een leefbaar land te maken. Het land gaat de goede kant op. Er zijn weer investeringen. En de mensen hebben hoop, wat het belangrijkste is. Hoop doet leven. We hebben de trein op de rails gekregen, nu moeten we hem in beweging krijgen. Maar het is een hele zware trein."

Dixit Sandra Roelofs, First Lady van Georgië, kort na de Rozenrevolutie

Auw Auw!

Maandag zijnde zeg ik: "Auw mijn lijf!"

Auw!

Dit weekend een leeg hoofdje...
Maar met maandag in het vooruitzicht zeg ik: Auw... koppijn! Auw, mijn hoofdje...

Op naar zaterdag!
Laat die cocktails maar komen ;-)!

Stadsregen?

Doet stadswater andere dingen met een mens dan wat plattelandswater doet?

Mmmm... De druppels vallen op dezelfde manier, het water is even nat en smaakt even vies... En toch, toch blijkt er een verschil te zijn...

De pletsbuien hier in de Laarnse kontrijen stapelen mij keer op keer met veel misnoegingen op... ze maken het leven zwaar, geven betekenis aan "de ondraaglijke lichtheid van het bestaan" en stemmen me ietwat somber...

Een wandeling door dé stadswegen waarvan ik, na drie jaar professioneel "broekverslijten" op het Unief, geacht word ze blindelings te kunnen doorkruisen, werkt bevrijdend... Stadswater fungeert als het ware als de Spa Reine van het hemelwater... je wordt gezuiverd van je uiterste haarsprietje tot het verste topje van je kleine teen...

Gents Regenwater...

En je komt thuis met een leeg hoofdje...

Op naar morgen... Op naar vandaag?

Voor hem...

"Dad"
I was a kid, you were my dad
I didn't always understand
I wanted freedom, you got mad
You were concerned, I got upset
I didn't recognize you yet

And did you cry, I know I did
When I lied to you
I didn't want to hurt you
I just never knew I did

You never told me that you loved me
I know you didn't know how
I guess that shows we're much the same
'Cause I love you too and until now
I've never said those words out loud
I hope you're proud
To be my dad...

What are your secrets, do you pray
Is there a god that shows your way
I wish I knew...
Do you have crazy fantasies
What happens in your dreams
I want to know...

I guess you'll always be a mystery to me
But you taught me how to value life
And what else do I need
I have a dad who watches over me

(K's Choice)

Voor haar...

"Goodbye's (The Saddest Word)"
Mamma
You gave life to me
Turned a baby into a lady

Mamma
All you had to offer
Was the promise of a lifetime of love

Now I know
There is no other
Love like a mother's love for her child

And I know
A love so complete
Someday must leave
Must say goodbye

Goodbye's the saddest word I'll ever hear
Goodbye's the last time I will hold you near
Someday you'll say that word and I will cry
It'll break my heart to hear you say goodbye

Mamma
You gave love to me
Turned a young one into a woman

Mamma
All I ever needed
Was a guarantee of you loving me'

Cause I know
There is no other
Love like a mother's love for her child

And it hurts so
That something so strong
Someday will be gone, must say goodbye

Goodbye's the saddest word I'll ever hear
Goodbye's the last time I will hold you near
Someday you'll say that word and I will cry
It'll break my heart to hear you say goodbye

But the love you gave me will always live
You'll always be there every time I fall
You are to me the greatest love of all
You take my weakness and you make me strong
And I will always love you 'til forever comes

And when you need meI'll be there for you always
I'll be there your whole life through
I'll be there this I promise you, Mamma

Mamma, I'll be
I'll be your beacon through the darkest nights
I'll be the wings that guide your broken flight
I'll be your shelter through the raging storm
And I will love you 'till forever comes

Goodbye's the saddest word I'll ever hear
Goodbye's the last time I will hold you near
Someday you'll say that word and I will cry
It'll break my heart to hear you say goodbye

'Till we meet again...
Until then...
Goodbye

(C. Dion)

Chinese Weesjes...

Een vlaming in een Chinees weeshuis

In een weeshuis in centraal China wonen tachtig kinderen. Kinderen van wie de ouders gevangen zitten of geëxecuteerd zijn. En zo zijn er heel wat in China, want voor belastingfraude bijvoorbeeld kan je er al de doodstraf krijgen. Een Vlaming, Koen Sevenants uit Hasselt, trekt zich het lot van die weeskinderen aan. Morning Tears heet zijn opvangtehuis, ochtendtranen. Onze correspondent Tom Van de Weghe ging er enkele dagen filmen, en zag dat het tehuis zijn naam niet gestolen heeft.

Guo Lin is negen. Haar vader zal geëxecuteerd worden, omdat hij een moord pleegde. De moeder van Guo Lin ging lopen, ze kon de schande niet meer aan. "Ik zou niet weten waar mijn mama is. Al zes jaar heb ik haar niet meer gezien", zegt Guo Lin, "ik hoop dat ik haar dit jaar zal weerzien". Een verhaal zoals er in Morning Tears wel meer zijn. Het jongste meisje in het weeshuis, Ting Ting, is net drie. Haar ouders zijn drugsdealers. Niemand van de familie kijkt naar haar om, want kinderen van criminelen zijn ook criminelen, denken veel Chinezen.

China telt vandaag 60.000 kinderen van geëxecuteerden of gevangenen. De meesten komen op straat terecht, of belanden in de criminaliteit. Koen Sevenants steekt nu al acht jaar z'n energie in hen. Hij zorgt, samen met Chinese vrienden, voor materiele, maar ook psychologische opvang. Zo proberen ze ter dood veroordeelde moeders in een videoboodschap nog afscheid te laten nemen van hun kinderen. "Mama hoopt dat je je best doet op school. Wees braaf en maak geen ruzie. Onthou mijn woorden heel goed." Hartverscheurend, maar het is het begin van een verwerkingsproces.

Bron: http://www.een.be/televisie1_master/programmas/e_kopp_r2008_a041_item1/index.shtml

En om af te sluiten nog de eerste verzen van een liedje dat Guo Lin zong: "Ik ben hier neergedaald als een klein pluisje... zie je eigenlijk wel hoe nietig ik ben?"

Tears and Rain - James Blunt

TEARS AND RAIN - JAMES BLUNT
How I wish I could surrender my soul;
Shed the clothes that become my skin;
See the liar that burns within my needing.
How I wish I'd chosen darkness from cold.
How I wish I had screamed out loud,
Instead I've found no meaning.

I guess it's time I run far, far away; find comfort in pain,
All pleasure's the same: it just keeps me from trouble.
Hides my true shape, like Dorian Gray.
I've heard what they say, but I'm not here for trouble.
It's more than just words: it's just tears and rain.

How I wish I could walk through the doors of my mind;
Hold memory close at hand,
Help me understand the years.
How I wish I could choose between Heaven and Hell.
How I wish I would save my soul.
I'm so cold from fear.

I guess it's time I run far, far away; find comfort in pain,
All pleasure's the same: it just keeps me from trouble.
Hides my true shape, like Dorian Gray.
I've heard what they say, but I'm not here for trouble.
Far, far away; find comfort in pain.
All pleasure's the same: it just keeps me from trouble.
It's more than just words: it's just tears and rain.

Tears and Rain.

Tears and Rain.

Far, far away; find comfort in pain,
All pleasure's the same: it just keeps me from trouble.
It's more than just words: it's just tears and rain.

Eeuwig?

De spiegel kijkt me aan,
Vol haat,
Vol verdriet.

De spiegel fluistert,
Roept en tiert,
Vol wrok,
Vol pijn.

De spiegel kijkt,
De spiegel verwijt,
En ik buig het hoofd,
Verdoof mijn gehoor.

De spiegel en ik
Nooit één
Maar verenigd in een
Eeuwige minachting…

Zonne-energie?

Mensen die, net zoals ik, op zonne-energie leven, zouden dezer dagen met een oeverloos probleem kunnen kampen... Mijn energie zit in ieder geval ver ver ver (...) onder het dagdagelijks gemiddelde...

Of berust het op louter toeval dat de dagen eeuwen lijken en de nachten slechts een fractie van een seconde? Is het maar een vermoeden dat dat morgen zover weg lijkt?

Soms, soms lijkt het echt alsof ik nog met mijn beide voeten in "het verleden" sta terwijl mijn schoenen al ergens in de de dag van morgen gewandeld zijn... En dan rijst er maar één vraag: bereik ik morgen wel zonder gehavende voeten?

Stralende, zachte, warme zon...
Waar blijf je?

...

Waar is de tijd dat "gewoon" zo gewoon leek?

6 maart!

6 maart 2004...

16 jaar, nog niet bezig met de grote vragen des levens en voor het eerst zalig verliefd... Zo kon je mij 4 jaar geleden het best bescrhijven... Ja, Evelyn had de man van haar leven gevonden! Er was niets, behalve die verliefdheid... Ze dacht aan niets, behalve aan "hem"... Of hoe onbezonnen een meisje van die leeftijd toch kan zijn... enkel en alleen bewogen door het geloof dat "vandaag" een eeuwigheid zal duren...

Vandaag, exact vier jaar na datum, denk ik -weliswaar na veel woede toen het sprookje toch geen sprookje bleek te zijn- toch met enige heimwee naar die tijden... Zoals ik al zei: "Er was niets, behalve die verliefdheid..." Het moet gelukzalig geweest zijn om wakker te worden met dat gevoel... Het moet spannend geweest zijn om "het liefdespad" met mondjesmaat te ontdekken...

Maar zoals ik zo dikwijls denk, fluister, zeg, schreeuw... "Vroeger is voorbij!" En daar kan niemand wat aan veranderen... He wasn't the one... He wasn't my one...

Shirley Chisholm

Volgend fragment is een klein uittreksel van Shirley Chisholms haar toespraak tot het Amerikaanse parlement, d.d. 21 mei 1969

"Meneer de voorzitter, als een jonge vrouw van de universiteit komt en een baan zoekt, beleeft ze vermoedelijk een frustrerende en zelfs vernederende ervaring. Als ze voor een sollicitatiegesprek een kantoor in loopt, is de eerste vraag die ze krijgt voorgelegd: "Kunt u typen?"

Achter die vraag gaat een uitgekiend maar onuitgesproken vooroordeel schuil. Waarom is het aanvaardbaar dat vrouwen secretaresses, bibliothecaresses en onderwijzeressen zijn en kunnen ze geen mangers, bestuurders, artsen, juristen of parlementsleden worden?

De onuitgesproken veronderstelling is dat vrouwen anders zijn. Ze hebben geen uivoerend vermogen, ordelijke geest, stabiliteit en leiderschapsgave. Bovendien zijn ze té emotioneel. (...)"

Nergens...

Geen weg,
Zelfs geen
Paadje terug.

Geen steen,
Zelfs geen
Kiezeltje dat
Me naar
De dag van
Morgen loodst.

Ik ben
Waar ik ben,
Waar ik altijd
Zal blijven…
Nergens

Far Far Away !!!

Staat er in mijn zogenaamd "friendsprofile" de vereiste dat vrienden globetrotters moeten zijn?
Mmmm... ik dacht van niet... en toch... toch hebben mijn vrienden de laatste tijd de neiging om naar het verre buitenland te trekken... Zo zit Grietje nog altijd in het verre Gambia (en volgens haar laatste mailtje stelt ze het ginder heel goed!) en is Nielske een paar weken geleden naar Saoudi - Arabië vertrokken...

Sja, wat kan een klein meisje als ik daar dan op zeggen?
"Ik mis je" is een goed begin...

Het ga je goed meisje!!!
Take care Boy !!!

Zondag...

't Zal je maar overkomen... je denkt de hele week: "zondag slaap ik eens uit" en dan is die langverwachte zondag er eindelijk en lig je om acht uur al naar het plafond te staren... Of hoe je uitslapen eigenlijk niet kunt plannen :-)!

En hier zit ik dan twee boterhammen met choco, een koffietje, een badje, een aflevering van de aloude "F.C. Kampioenen" en heel wat gelanterfanter later... Zondag, Zondag, Zondag...

Gelukkig staat er deze middag iets op mijn programma... kwestie van mijn vrije zondag toch ten volle te benutten!!!

Gegroet!

PS. Lieke, GELUKKIGE VERJAARDAG !!!!!