Griet goes Gambia!

Het valt niet alle dagen voor dat één van je beste vriendjes naar het verre afrika vertrekt om daar een aantal maanden te verbroederen met onze afrikaanse medemens! Eerder ging Niels het mooie weer maken in Zuid - Afrika, en morgen vertrekt Griet naar Gambia!

Griet zit ondertussen in haar laatste jaar 'Lager Onderwijs' en ze kreeg dit jaar de kans om haar stage te doen in het verre verre Gambia... Ze kijkt er al zolang naar uit en ja... morgen is het dan eindelijk zo ver! Wie haar reisverhalen toch een beetje wil volgen, kan dat op haar Gambiablogje!(http://www.stageingambia.blogspot.com/)

Sjah, wat kan een klein meisje als ik daarop zeggen?

"Ik ga je ontzettend missen meid" komt enigzins in de buurt!

Het ga je goed Grietje!

Papa, huilt de hemel?

Nog steeds herinner ik me de ochtend dat mijn vader me voor het eerste meenam naar het Kerkhof de Vergeten Boeken. De eerste dagen van de zomer van 1945 regen zich aaneen en we wandelden door de straten van een Barcelona gevangen onder een asgrijze hemel, met een waterig zonnetje dat over de Rambla de Sante Monica stroomde als een guirlande van vloeibaar koper.

"Daniel, wat je vandaag zult zien mag je aan niemand vertellen", waarschuwde mijn vader. "Zelfs niet aan Tomas. Aan niemand."

"Zelfs niet aan mama?" vroeg ik met een gedempte stem.

Mijn vader zuchtte, terwijl hij zich verschanste achter het trieste glimlachje dat hem als een schaduw door het leven volgde.

"Natuurlijk wel", antwoordde hij teneergeslagen. "Voor haar hebben we geen geheimen. Aan haar mag je alles vertellen."

Kort na de Burgeroorlog had een aanval van cholera mijn moeder van ons weggenomen. We begroeven haar op de Montjuïc op de dag van mijn vierde verjaardag. Ik herinner me alleen dat het de hele dag regende en dat, toen ik mijn vader vroeg of de hemel huilde, zijn stem brak toen hij antwoord gaf...

Uit: "De schaduw van de wind", Carlos Ruiz Zafon

The final countdown!

Eindelijk! Eindelijk! Eindelijk!

Op deze post (de post met als titel "the final countdown!) wacht ik nu al zoooo lang... Want een post met die titel geeft aan dat ik vanaf overmorgen weer "examenloos" ben... Dus: geen posts met daarin kleine paniekkreetjes, geen posts met daarin onoverkomelijke dilemma's, geen posts met daarin een ferm potje gezaag...

Maar nu dus eerst nog een hele dag met de neus tussen de boeken! En morgen examen... Monituri te salutant!

Ook uit het nieuws!

"Vrouwenstemmen zijn te complex voor de meeste mannen. Dat komt omdat een man zijn hele brein moet aanspreken om een vrouwelijke stem te kunnen ontcijferen. Voor een mannelijke stem is dat niet nodig: een hersenkwabje volstaat, ontdekten Britse onderzoekers."

Aaaaaaah... vandaar!

Gewoon!

Groot was mijn verstomming toen ik daarnet hetvolgende hoorde in een nieuwsbericht:
"de schietpartij in een broodjeszaak bleek dus om een gewoon familiedrama te gaan..."

Ja! Ja, u leest het goed... een "gewoon" familiedrama...
Is de mens dan echt aan zoveel gewend geraakt dat men een familiedrama als "gewoon" gaat bestempelen? Ben ik de enige die bij deze zin de volumeknop harder zet om te luisteren of ze dat wel juist gehoord had?

And this is it?
It seems...

Guillaume!!!

'It's my life and it's now or never'... Wel Daisy (Thys n.v.d.r.) gaf het al aan: "It's NOW NOW NOW" !!!

Free!!!

Henny Huisman (nochtans niet mijn beste maatje) zei het zelf: zulke televisieavonden maken ze niet meer vantegenwoordig! Wel, mister soundmix had gelijk! Free heeft het uiteindelijk gehaald maareuh... Onze Guillaume was méér dan verdienstelijk tweedes! I'm proud of you boy!

Huis te koop!

De mensen...
De mensen WAT?
De mensen roddelen graag... zelfs over m.i. zaken waarover men nu eenmaal niet roddelt...

Maar soit... In première... Volgens de plaatselijke bevolking zou ons huisje te koop staan! Vraagprijs? De schatter moet nog komen!
Openbare Verkoop? Datum nader te bepalen!
En de reden? Goh ja, de mensen zullen dat wel beter weten dan ikzelf zeker... Bij gelegenheid informeer ik wel eens!

Voor alle duidelijkheid: hier wordt NIETS verkocht... Geen steen!
Point Final!

Monnikkenwerk !!!

De tijd gaat langzaam... Heel langzaam!
Nu kan je zeggen: dat is toch ideaal... hoe trager de tijd gaat, hoe langer je kan studeren aan dat laatste (overigens kurkdroge) vak! Mjah, das waar... tijd zat in dat geval...
Mààr je kan ook argumenteren dat die "paar daagskes" zo wel héél héél lang duren... Lang leve de schildpaddenrevolutie!?!

Nu, dat de tijd zo traag gaat... dat is een jammerlijke zaak... Dat het om een dikke cursus gaat... dat is ferm ambetant... Dat het om een saai vak gaat... dat is wellicht eigen aan ons vakgebied... MAAR... dat we ons op het examen kunnen verwachten aan een vraag om een deel van de inhoudstabel te reporduceren dat is monnikkewerk! Dat is zottenwerk!

En ziehier mijn dilemma:
- geef ik niet toe aan die papegaaipraktijken en denk ik: FOERT!?!
- of hou ik er rekening mee dat die stomme woordenreeks het verschil kan maken tussen een verdomde NEGEN en een heerlijke TIEN?

Arbeidsrecht... Fuck Arbeidsrecht!

De man van mijn leven!

Naar aanleiding van een kort telefoongesprekje van daarnet:

DE MAN VAN MIJN LEVEN....

Bestaat die eigenlijk wel?
En als hij dan al bestaat... gaat hij zich dan ooit aanmelden? Of wordt het een levenslange zoektocht, een levensechte queeste? Feit is: ik deed daarnet de voordeur open en hij stond er nog steeds niet...

En dan dit... Ben ik eigenlijk wel gemaakt om "de man van mijn leven" te vinden? Ben ik daarvoor niet te wispelturig? Ben ik daarvoor wel geduldig genoeg? Ben ik daarvoor niet teveel aan mijn "éénpersoonsleventje" verknocht? Hou ik niet teveel vast aan mijn eigen normen en waarden? Ja, ik stel me oprecht de vraag of ik wel gemaakt ben om mijn leven te "delen" met iemand anders... met iemand die dan "de man van mijn leven" zou moeten zijn...

Ik denk... Evelyn denkt na... en ze probeert zich voor te stellen hoe zo haar "tweepersoonsleventje" er zou uitzien...
Ze ziet... -sjah, wat zie ik eigenlijk?-

Ze ziet een meisje die haar best doet om er iets van te maken... én ze ziet twijfels... hardnekkige twijfels... Ze ziet een meisje die moet wennen aan het idee alles te moeten delen: haar interesses, haar tijd... ja zelfs haar bed! Ze ziet een meisje dat het leven van zichzelf probeert te rijmen met dat van haar one and only...

Ze ziet het helder... of toch niet... de beelden -Droom?- vervagen...
Goodbye my lover...
Goodbye my mister nobody...

L'Auberge Espagnole

Xavier, un jeune homme de vingt-cinq ans, part à Barcelone pour terminer ses études en économie et apprendre l'espagnol. Cette langue est nécessaire pour occuper un poste, que lui promet un ami de son père, au ministère des finances. Mais pour ce faire, il doit quitter sa petite amie Martine, avec qui il vit depuis quatre ans.
En Espagne, Xavier cherche un logement et trouve finalement un appartement dans le centre de Barcelone qu'il compte partager avec sept autres personnes. Chacun de ses co-locataires est originaire d'un pays différent.

Aan de specialisten ter zake...

Het is nu al een dag of twee dat ik de indruk heb dat er iets fout gaat bij het verwerken van de "comments"... Nu eens verschijnen ze niet op het scherm... dan worden ze wel vermeld maar kunnen ze niet worden weergegeven... kortom... tis altijd iets!

Dus bij deze een oproep aan de specialisten (fre of outro!) ter zake: suggesties?

Chaos!

Mjjn dromen... ze waren verwarrend... ja, zelfs vermoeiend!
Nu eens stond ik (als klein mensje) te midden van wel honderden bomen, dan stond ik op de top van een torenhoge berg! En er was wind... véél wind! En plots (de link met de vorige droom ontglipt me) was ik voortvluchtig, moest ik de meest ondenkbare toeren uithalen om in leven te blijven... En vaag (heel vaag) kan ik mij ook nog herinneren dat ik deze ochtend naar het altaar stapte (oh god!)!

En zeggen dat je dromen de weerspiegeling zijn van je onderbewustzijn... Man man... dat moet daar ook "nen nest" zijn bij mij... Oooh... Chaos Chaos Chaos! Lang leve de Chaostheorie!

Maareuh... Goedemorgen :-)!

50 !!!

Lang zal hij leven
Lang zal hij leven
Lang zal hij leven
in de gloria
in de gloria
in de gloriaaaaaa!

Gelukkige verjaardag papa!

21 januari 2008

Mijn Liefste,

Gisteren vierden we samen met de familie papa zijn 50ste verjaardag... En dat moest jullie verjaardag worden... In hetzelfde jaar geboren, in het dezelfde jaren 10, 20, 30 en 40 jaar... Maar na 40 werd het stil... Geen gezamelijk feestjes meer... en het "vieren" verloor voor goed zijn glans... Of nee, "vieren" is sinds de dag dat jij er niet meer bent een écht werkwoord geworden... Want "vieren" deden we samen... altijd samen!

Voorts volgen de dagen elkaar op... met dezelfde routines, met dezelfde patronen... En het valt me steeds meer en meer op hoe vaak ik "vroeger" zie... Ja, écht zien... Je staat dan ineens voor me... Of achter me... Of naast me... Maar je bent er wel... Net zoals je er vroeger was... En dan praat je tegen me... Of je vraagt me wat... Of je geeft me jouw ongezouten mening... En ik luister... Soms met een fijne glimlach, soms met een onzichtbare traan... Maar ik luister...

De tijd gaat snel liefste... De minuten vreten elkaar op... de ene dag jaagt op de andere... Of ik daardoor een angst voel? Of ik bang ben? Bang voor wat moet komen?
Neen... bang niet... ik voel geen angst... want ik weet dat jij er altijd zal zijn... morgen, overmorgen... voor eeuwig en één dag...

En toch mis ik je...

Ik word nooit meer vrijgezel!

Toen ik deze middag ergens ter velde in één van de plaatselijke etablissementen zat, hoorde ik flarden van een gesprek tussen 3 tienermeisjes... Ze waren jong, overtuigd van hun volwassenheid en zeer zeker van hun liefde voor de vriendjes (die voor de gelegenheid wellicht thuis gelaten waren)...

"Ik word nooit meer vrijgezel" zei één van de heilige drievuldigheid... "Dat kan je toch niet weten" was het gevatte antwoord van haar vriendinnen! "Tochwel! Dit is liefde! Echte liefde" antwoordde het meisje vol verontwaarding!

Jaja... echte liefde!
"Bestaat die wel?" vroeg ik mij vertwijfelend af? Worden ze niet beïnvloed door hun jonge jaren (ja, nu ik toch al enige tijd van die tienerjaren verlost ben, kan ik me die zin eindelijk in de mond nemen, lol)? Of is het het resultaat van pure naïviteit? Goedgelovigheid? En hoelang nog vooraleer de "waarheid" dan aan het licht komt?

It's a damn cold night...

Opgeladen!

Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!
Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!
Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!
Man man man... Komt het door mijn korte nachtje? Of komt het door de koffie? Of komt het door... Sjah, door wat zou het komen?!? Feit is: ik ben zot aan het worden! Ferm zot deze keer:-)!

Er zit iets aan te komen! Er is iets aan het broeden! Er is iets aan het opborrelen! En oja, voor zij die er nog aan twijfelen... Na het nieuwjaarsfeestje van gisteren zijn de batterijen weer voor eventjes opgeladen! De champagne vloeide rijkelijk en de rosé achteraf was ook niet mis... Trouwens, ere wie ere toekomt: Fre en Leen, jullie waren een fantastische gastheer en -vrouw!
Nee echt! Het feestje gisteren was tof! En niet in het minst de "tis zo lang geleden"-babbel achteraf!

En die korte nacht?
Die hadden we er graag voor over... rond de klok van vieren thuis... ietske later in bed... en dan deze morgen om negen uur al een wake-up-call van Fre! Druk druk druk... Maar eindelijk is er weer eens het gevoel dat "er iets te beleven valt!" Ik wil meer van dat! Veel méér!

PS! BELANGRIJKE PS!
Gisteren ging het over de puberjaren! En over de midlifecrisis! En over mijn twijfel: zit ik in mijn jonge jaren of ben ik al halfweg?!? Tot Pieter met de oplossing kwam: de quartlife-crisis! Dat is het! Dat is het Hélemaal! Ik zit in mijn quartlife-crisis!

Occie17th

Live vanuit het Oostvlaamse Epicentrum van Evelyn werd ik hier gevraagd eens een "gast-postje" neer te pennen...

Maar waarover moet ik nu eens bloggen... Waarover moet ik beginnen schrijven... Schrijven...Hmmm... ik heb al zo een tijdje zin om eens iets langs te schrijven... Een novelle of zo, of een echte thriller... Ik heb zo van die verschillende spinsels in mijne kop maar om zo effectief iets neer te pennen is volledig andere koek... Misschien moet ik een partner zoeken om mee te schrijven en zo de nieuwe vlaamse Nicci French worden...

Misschien moet ik eens "vergaderen" met de gastvrouw van dit forum en eens onze spinsels samengooien... Zij is goed met woorden, ik heb nogal een goeie verbeelding en ik kan bepaalde dingen wel redelijk filmisch neerpennen... maar zo een echte diepgaande plot zoeken waar een bepaalde spanning in wordt meegedragen is nog niet zo (pardon my french) gescheten...

Ach we zien wel... Er is nog tijd en ondertussen laat ik nog wel wat ideeën sudderen...

enne... Kom eens naar mijne blog ook hé?

Failliet!

Zelf voelde ik de bui al een poosje hangen maar nu alle hoop op een ommekeer zogoed als uitgesloten lijkt toch eventjes een officiële (euhmeuhm) mededeling... Ik ben inspiratieloos! Geen woord krijg ik de laatste dagen nog op papier! Geen letter krijg ik de laatste tijd nog op mijn (overigens super-design :p) scherm!

Mijn gedachten stevenen af op een waar bankroet!
Mijn pen schrijft enkel nog in het rood!
Help! Ik ben failliet!

"De reden?"
Goh ja, een reden... Misschien is mijn hoofdje moe... Of wil mijn handje niet meer mee... Of misschien hebben die verdomde examens er iets mee te maken: je zit godganse dagen binnen met alleen boeken die tegen je praten! Je zit de hele dag achter je bureautje met maar één venstertje op de (zo bruisende?) wereld: het computerscherm... Wel, moet je dat computerscherm dan liefkozen? Of moet je het haten?

Feit is... Ik pleit (na al dat studeren mag dat al eens...) verzachtende omstandigheden! Nog een paar weekjes en 't zit er weer eens op... Nog een paar weekjes...

Lucky me...
Lucky you :-)?

Eureka!

Tim zegt:
mannen zijn raar eh
(msn, woensdag 16 januari 2008)

Eindelijk, eindelijk, eindelijk...
Een man die zelf de onverbloemde waarheid uitproest!
Er is nog hoop meisjes!
Hozeeeeeeeeeeeeeeee!

Ons Sara...

Deze avond, tien na zeven... Evelyn betrapt zichzelf op volgende snode gedachten: "Oei, we moeten dan naar huis! "Sara" gaat dan beginnen! En ik wil het vandaag niet missen!"

Ben ik verslaafd aan "Sara"?
- Neen, natuurlijk niet! Laat het ons eerder een "gezonde nieuwsgierigheid" noemen... Of een "degelijke dosis interesse" naar de belevenissen van het meisje dat wellicht zelf niet weet wat ze moet denken van haar ozoooo mooie baas die ze sinds kort gewoon Simon mag noemen... Jaja, "gewoon Simon"... Gaat ze er op vooruit?!?


Wel, wat ik mij nu afvraag... de media hebben het over de transformatie van Sara... of hoe het lelijke eendje een mooie zwaan zal worden... maar bedoelen ze echt "mooi mooi" gaat worden? Of zal het echt wel Simon zijn die van ons badeendje een mooie zwaan gaat maken? Door haar vertrouwen te schenken? Door haar de liefde te geven waar ze nu al lang lang lang van droomt?

God mag het weten!
In ieder geval: "Sara" is voor mij: teevee aan, in de zetel gaan liggen, verstand op nul en kijken... gewoon kijken... Zalig in tijden van examens!


Go Go Sara!
Enne wat Simon betreft...
Verleiden die handel!

Uitspraak van de dag!

"Wie met de kippen opstaat,
Wie overdag werkt als een paard,
Wie 's avonds zo moe is als een hond
Die kan niet anders dan een ezel zijn!"
(Nico Willaert, de "derde musketier" in de zaak Lernout & Hauspie)

Wel...
't is godver***** waar!

...

"Niets is wat het lijkt..." zo zegt men... Maar is dat zo? Is datgene wat je ziet niet altijd datgene wat er echt is? Als je iets als "zwart" aanschouwt... Is het dan daadwerkelijk "zwart"? Of toch eerder "wit"? Of "grijs"?

Is een "ja" echt wel een "ja"? Of is een "ja" eerder een omgekeerde "neen"? Of een twijfelachtige "misschien"?

Is een "belofte" een "belofte"? Of een twijfelachtige uiting van iets waar je niet echt in gelooft? Of zijn beloftes maar schamele bekentenissen van een té machtige onmacht?

En tot slot: is "onvoorwaardelijkheid" echt zo onvoorwaardelijk? Of stelt de onvoorwaardelijkheid toch ooit eens haar voorwaarden?

Ik weet het niet... ik weet het niet...
Of weet ik het wel?
Ik zie het niet... ik zie het niet...
Of wil ik het niet zien?

De Wind

Geen woord
Kon mij nog
De troost
Brengen die ik
Al die tijd zocht…

Ik
Fluisterde
Sprak
Schreeuwde en
Tierde

Met de hevige
Wind
Als enige klankbord
Voor de kreten
Van mijn ziel…

Maar vandaag
Onttrokken aan het
Oog van de storm
Waait de
Wind

en
Fluistert hij mij
Zachtjes in het oor
Dat geen enkele
Windstoot ooit
De poort naar de
Hoop
Vergrendelde…

Yessss!!!!

Een mondeling examen heeft vééééél nadelen maar gelukkig (???) ook één voordeel: je weet zogoed als meteen waar je aan toe bent...
Ik ben vroeg moeten opstaan (onmenselijk vroeg!), de zenuwen gierden me door het lijf, ik heb lang lang lang moeten wachten vooraleer ik echt aan de beurt was MAAR het heeft de moeite geloond... Met de woorden "Voelt u zich wel goed juffrouw? U wordt zo bleek?" was de toon gezet en bij de "maak u maar geen zorgen juffrouw" had ik echt zin om eens goed het kot bijeen te roepen! Hozeeeeeee! Op naar het volgende Op naar Europees Recht... Maareuh... eerst rust! Platte rust!

Nobody Knows...

It's win or lose...
Not how you play the game...
*Lyn*

Ja, ik wil!

Een mens komt wat tegen bij het doorkruisen van zijn cursus familierecht... De les van vandaag: "Hoe trouw ik?" Wel ziehier... het superromantische (???) stappenplan:

STAP 1: De voorlezing van de excerpten uit het primaire huwelijksstelsel ofte de voorlezing van de artikelen 212 - 224 van het Burgerlijk Wetboek
--> Dus dat dikke geval zou mij ook op de dag van mijn huwelijk blijven teisteren! Reden 1 om geen bootje te varen!

STAP 2: Aanname van de verklaring van de echtgenoten - één na één - dat zij elkaar willen aannemen tot echtgenoten. Dit geldt als meest cruciale moment van de plechtigheid.
--> Het fameuze "ja, ik wil"... het zal je maar overkomen dat jouw toekomstige daar beruchte Milquettrekken krijgt en luidkeels roept: NON !

STAP 3: Verklaring in de naam der wet dat beiden door de echt verbonden zijn.
--> Het ziet er hem naar uit dat je vanaf hier niet meer terug kan... No way back... En voor zij die interesse tonen in de huwelijkse plichten: volgens onze Belgische wet zijn "de echtgenoten jegens elkaar tot samenwoning verplicht, zij zijn elkaar getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd". Nice Nice Nice...

STAP 4: Onmiddellijk daarna: het opmaken van de huwelijksakte en de ondertekening door de 2 aldaar aanwezige getuigen.
--> Het huwelijk is voltrokken! Hozee Hozee...

Voor zij die fan zijn van "vervolgverhaaltjes"... de echtscheidingsprocedure komt nog... Nog een paar (?!?) bladzijden geduld!

Tot dra!
Kus!

PS. Over "kus" gesproken... jammer dat de wetgever niets bepaalt over "you may kiss the bride"... We kunnen dat misschien gelijk afschaffen :-)!

Rekensommetje

Een breuk delen door een andere breuk = de eerste breuk vermenigvuldigen met het omgekeerde van de tweede breuk

Man man, nooit gedacht dat ik dit regeltje nog zou nodig hebben in mijn verdere loopbaan... Maar niets is wat het lijkt, zelfs niet in de studies! En oja, voor zij die interesse hebben: deze mini-formule wordt gebruikt bij de het verdelen van een nalatenschap!

da Vinci said...

"When once you have tasted flight, you wil forever walk the earth with your eyes turned skyward, for there you have been, and there you long to return."
Leonardo da Vinci

Vroeger?

Wat is "missen"?
Is het krampachtig vasthouden aan een verleden? Is het drijven op de golven van je verleden? Of is het constant denken aan hoe het had kunnen zijn, zonder ook maar één seconde stil te staan bij wat er ondertussen echt is?

En als je dan "mist"... Kan je dan missen in zulk een mate dat "vandaag" verbleekt bij wat er "gisteren" was? Kan je dan missen in die mate dat "morgen" mijlen ver lijken? Is het mogelijk dat je "het nu" vergeet te leven omdat "het vroeger" nog nazindert in alles... In je gewoontes, in je woorden, ja, zelfs in je ergernissen...

En sta je dan alleen? Of zijn er nog mensen die "missen"? Zijn er nog zielen die even onzichtbaar missen als jijzelf? Zijn er dan nog gedachten die alsmaar afdwalen naar wat was? Zijn er dan nog tranen die moeten gedroogd worden? Misschien wel ja... Waarschijnlijk wel... Hoogstwaarschijnlijk wel...

Kan "gemis" zo aanwezig zijn dat het bijna ondraaglijk wordt?

Socrates!

Socrates ging er vanuit dat elke mens, hoe oud of hoe jong ook, alle elementaire wijsheid in zich had... iets "weten" was dan maar een kwestie van de juiste vraagstelling...
Hij vergeleek een docent met een vroedvrouw: daar waar de vroedvrouw Griekse deernes hielp bij de bevalling van hun kleine Griekje, helpt een docent zijn leerlingen door de juiste vragen te stellen...

"Moeten we het dan echt met deze uitleg doen?" vraag ik me samen met vele studenten af...
In ieder geval: VEEL SUCCES !!!

Heimwee...

Je hebt het,
Maar zou het
Zo graag willen
Verliezen…

Je kent de
Pijn,
Je voelt het
Verdriet…

Gisteren komt
Nooit
Meer terug
Ook morgen
Niet…

Heimwee,
Het vult
De leegte niet
Maar geeft
Haar wel
Een bodem…

Ziek!

Het kon niet ongelegener komen maar ik ben ziek! Zo ziek als een hond! Overgeven en nog meerdere ongemakken... ik voer al sinds 4 uur deze nacht een strijd met mijn eigen lijfje... En zeggen dat het eerste examen al maandag is... Maandag! Holly Holly sh**!!!

Blogstokje...

"Ik postte vandaag een blogstokje" vertelde B. me tussen de cocktails door... "Een wat?" vroeg ik met enige nieuwsgierigheid... En na de uitleg concludeerde ik: "ah, vraagjes zoals in mijn vriendboekje van vroeger!"

Bij deze: op verzoek van B.
PS. Al bekomen van mijn godendrankje? :-)

1. Wat wilde jij later worden toen je nog een kind was?
Euhm... als kleine meid van twee ging ik nergens zonder mijn doktersvalieske en met enig schaamrood op de wangen schrijf ik hier dat ik een grote fan was van dokterseries zoals "The Flying Doctors" en "Medische Centrum West"! Ik moest en zou dus dokter worden... Maar helaas helaas... na die vele confrontaties met het ziekenhuiswezen heb ik die droom voorgoed opgeborgen...

2. Wat ben je dan uiteindelijk geworden?
Vechten voor mensenlevens, ik zou het niet kunnen... Nee, als ik zal vechten, dan zal het in de rechtbank zijn... Wat er later precies op mijn visitekaartje zal staan is nog een beetje onduidelijk maar daar ik nu toch in mijn derde jaar rechten zit, zal ik mijn leven waarschijnlijk slijten als advocaat, magistraat of als bedrijfsjurist... En als het even kan zou ik ook een carrière als OGP (officier gerechtelijke politie) wel zien zitten...

3. Hoe wilde je er als kind later uitzien?
Omdat mama elke morgen miserie had met die verschrikkelijke knopen in mijn krulhaar, droomde ik er als kind al van om op een morgen wakker te worden met een perfect geknipte en ontkrulde haardos... En voor de rest... ik ben al mijn hele leven op dieet... Dus ik wou ook wel eens wakker worden met een lijfje zoals dat van de sterren uit "de boekskes" !

4. Hoe zie je er nu uit?
Laat ons zeggen dat ik nog altijd "de boekskes" lees... en met véél afgrijnzen :-)!

5. Hoe zag de man/vrouw van je dromen er uit, als puber?
De eerste vraag die ik mij hierbij stel: "Ben ik wel al uit mijn puberjaren?" Nu ja, aangezien ik dit jaar 3x7 wordt misschien wel... Mijn droomman? Euhm... Niet te groot, niet te klein... Niet te dik, niet te mager... Niet te blond, niet te zwart... Niet te dom, niet te slim... Mjah, ik hou niet van extremiteiten... geef mij maar de boy next door! (Alleen spijtig dat ik ten midde van familie woon...)

6. En wat is het in echte leven geworden?
Voorlopig nog niets... Duseuh... zij die zich aangesproken voelen door mijn uitleg van hierboven... Bel naar het gratis nummer 0800/ ... :-)! Nee, serieus nu: wat moet komen, zal komen... En is dat zo niet... Wel, dan is er nog altijd het klooster!

7. Hoeveel kinderen wilde je later, en op welke leeftijd?
Wie er één van mijn vorige posts op nagelezen heeft, heeft wellicht ook kunnen zien dat ik lang van de "eet-schijt-blijt-theorie" ben uitgegaan... Maar door de komst van een aantal snoezige neefjes en nichtjes begin ik nu toch stilaan op andere gedachten te komen... Mjah, kindjes... ik wil er wel... Alleen nu nog niet...

8. Wat is het uiteindelijk geworden (of wat zal het wellicht worden)?
Naar aanleiding van mijn droom van deze week, heb ik toch wel vaker dan anders gedacht: "Wat als ik morgen zwanger zou zijn?" Een antwoord bleef tot nu toe nog uit, waarschijnlijk omdat je daar maar kan over oordelen eens de situatie zich voordoet... Maar ik ga er dus vanuit maar kindjes te krijgen op het moment dat ik daar klaar voor ben. En dan bedoel ik "klaar" in alle betekenissen van het woord: ik wil -samen met de papa- volledig zelfstandig voor het kindje kunnen zorgen, maken dat het niets tekort komt en hem of haar een jeugd geven zoals ik er zelf eentje heb gekend... overgoten met liefde! Voorts zal ik maar over/aan kindjes beginnen tegen/met de man die mij echt het "waw!"-gevoel kan geven...
En hoeveel kindjes? Euhm... ik ben zelf enig kind en heb het voorbije jaar ondervonden dat dat niet altijd makkelijk is... vrienden, vriendinnen, familie das één ding (en ik ben blij en heel dankbaar dat ze er waren!), maar een broer of zus zou toch wel welkom geweest zijn...

9. Wat was als kind je lievelingseten?
Hier doe ik de clichés alle eer aan... ik hield van frietjes en pasta! En van croques:-)! Mmmm...

10. Lust je dat nu nog, of heb je andere favorieten?
Ik ben inderdaad nog altijd een fan van frietjes en een goeie spaghetti! Maareuh... sinds oudejaar ben ik vooral fan van aperitiefhapjes, gemarineerde scampi's, rosbief à l' improviste en een chocoladetaartje! Mmmmmm... Lang leve oudejaar!

Hup Hup THELMA, LOUISE en FRE