"Waarom?"

Waarom
Bestaat
Waarom?

Fluister het,
Vertel het,
Schreeuw het
Me in de
Oren…

Waarom
Bestaat
Waarom?

Geef me
Je hand
En leid
Me door
Het kluwen
Van vragen

Hou me vast,
Wandel met
Mij door de
Doolhof
Van de
Antwoorden

Waarom
Bestaat
Waarom?

Waarom
Staat
Waarom
Tussen
Jou en mij

What's in a choice?

De schamele 24 uren die een dag in zich heeft, bepalen wel degelijk wie je bent, waar je achterstaat en hoe je "morgen" er al dan niet zal uitzien...

Beslis je vandaag, tegen alle verplichtingen in, te kiezen voor de "goede zaak", dan kan je ervan opaan dat je morgen zal opstaan met een zwaar beladen gevoel. Je hart, hoofd, ziel, ja, eigenlijk je hele lijf, zal bevestigen dat je de enige juiste keuze hebt gemaakt... En toch, toch zal je altijd weer denken aan de andere optie, mogelijkheid of wat dan ook... Want... "Kiezen is altijd verliezen..."Vertwijfelend staar ik naar mijn plafond... Beseffende dat ik, in se toch maar een klein meisje, al heel wat keuzes heb moeten maken... Een tweezijdige wereld vraagt nu eenmaal veel van een mens... Maakt men altijd de juiste keuze? Maak ik altijd de juiste keuze?

Wie zal het zeggen? Wie?

Een vriend? Een vriendin? Een voorbijganger? Of ikzelf?

Hoe dan ook: op geregelde tijdstippen kiezen voor iets wat je hart vult en tegelijk zo leeg maakt, voelt naar mijn oordeelsvermogen niet aan als "verliezen"... Dat ik op een schijnbare besluitloze weekenavond kies voor mijn verleden maar de toekomst van anderen, bleek "juist" te zijn... Hoe die ene vriend, vriendin of voorbijganger ook mogen reageren...

Kiezen voor initiatieven die voor anderen het verschil kunnen maken tussen "voor altijd" of "nooit meer" thuiskomen, gaf mij gemoedsrust... én toch weer de vraag: "Waarom heb ik haar moeten afgeven?"

Mama, ik mis je zo...





www.oigo.be

Ik mis, jij mist, hij mist,

Wat is "missen"?

Is het krampachtig vasthouden aan een verleden? Is het drijven op de golven van je verleden? Of is het constant denken aan hoe het had kunnen zijn, zonder ook maar één seconde stil te staan bij wat er ondertussen echt is?

En als je dan "mist"... Kan je dan missen in zulk een mate dat "vandaag" verbleekt bij wat er "gisteren" was? Kan je dan missen in die mate dat "morgen" mijlen ver lijken? Is het mogelijk dat je "het nu" vergeet te leven omdat "het vroeger" nog nazindert in alles... In je gewoontes, in je woorden, ja, zelfs in je ergernissen...

En sta je dan alleen? Of zijn er nog mensen die "missen"? Zijn er nog zielen die even onzichtbaar missen als jijzelf? Zijn er dan nog gedachten die alsmaar afdwalen naar wat was? Zijn er dan nog tranen die moeten gedroogd worden? Misschien wel ja... Waarschijnlijk wel... Hoogstwaarschijnlijk wel...

Kan "gemis" zo aanwezig zijn dat het bijna ondraaglijk wordt?